Het leven in een Hospice

Afgelopen week is, na een ziekbed van 9 maanden, mijn stiefmoeder overleden. Net 75 jaar geworden, was het voor mijn vader de tweede keer dat hij zijn vrouw moest begraven.

Ondanks deze droevige tijd, is het niet alleen ellende geweest. En de laatste 4,5 maand in het Hospice De Duinsche Hoeve in Rosmalen, waren een lichtend voorbeeld. Wij als familie hebben in deze maanden tot haar overlijden, veel langer dan de gemiddeld 20 dagen, het leven in deze Hospice meegemaakt.

Voor degenen die onbekend zijn met het fenomeen Hospice, wil ik graag mijn ervaringen delen.

Met de allergrootste respect wordt elke gast (geen patiënt) individueel benaderd. Zonder enige vorm van discriminatie op grond van seksuele voorkeur of ethnische achtergrond. Puur mensgericht. Alles is er op gericht om de laatste dagen of weken van de gasten zo aangenaam mogelijk te maken.

 

Het Hospice draait naast de deskundige verpleging op veel vrijwilligers (in Rosmalen maar liefst 60 mensen!). Mensen die zich belangeloos inzetten om onbekenden te begeleiden in deze laatste levensfase door voor ze te koken, technische ondersteuning te geven, sociale activiteiten te organiseren en verzorging waar de verpleging niet aan toe komt. En dat 24 uur per dag 7 dagen in de week!

 

Naast de eetkeuken met grote tafel waarboven de serene houten lampen Octo van het Finse Secto hangen, is er ook een tv kamer voor algemeen gebruik. Aangrenzend het grote terras. In de natuur rondom deze Hospice kan gewandeld worden, is er een mini dierentuin en zijn er andere faciliteiten zoals een kapper.

In De Duinsche Hoeve zijn 10 zeer ruime kamers met elk een royale badkamer en schuifpui naar een klein overdekt privéterras. Bijna alle kamers zijn gesitueerd op de noordkant van het gebouw wat zorgt voor constante temperaturen (en in deze warme tijden de nodige koelte). Maar dat zorgt er ook voor dat overdag vaak het kunstlicht aan moet.

En hier valt nog wel het e.e.a. te winnen…

In elke kamer zitten 4 wandlampen Economy van Belux. Een ouder model wat op spaarlampen werkt die wel gedimd kunnen worden. Daarnaast staat er bij de ronde tafel met stoelen die ook in elke kamer staan, een booglamp met stoffen kap en een halogeen lamp op voetdimmer.

Aangezien ik verschillende periodes bij mijn stiefmoeder op de kamer ben geweest, heb ik vaak aan het licht gezeten. Licht is erg bepalend voor ons gemoed (goh :-)). Ik mis in de kamer voldoende daglicht wat op de situatie en de persoon bepaald kan worden. Het was meestal veel te donker in de kamer, maar als ik het licht dan wel aan deed, leek het alsof de gast in bed al direct in de laatste uren gekomen was. Flets grauw-groenig. Ik denk dat je met frisser Human Centric Lighting een groot verschil kan maken in de beleving en vitaliteit van de gast en zijn of haar bezoekers.

Het lijkt me een eer om de verlichting te mogen verbeteren.

 

Waar het Hospice in uitblinkt, is ook het allerlaatste stukje van de aanwezigheid van de gast. Na haar overlijden werd een kaars aangestoken in de gang zodat anderen en bezoekers ook weten dat er iemand is overleden (gemiddeld zo’n 80 mensen per jaar in Rosmalen). Op de foto branden er 2 kaarsen, teken dat er nog iemand anders was overleden en die ook nog aanwezig was in de Hospice.

Na het overlijden wordt er bij de uitgang van het Hospice door het personeel inclusief aanwezige vrijwilligers nog kort stilgestaan bij het uitgeleiden van de gast. Een persoonlijke korte toespraak gevolgd door een op de persoon toegespitst gedicht. Briljant hoe het hun lukt om voor iedere gast een ander zeer persoonlijk gedicht te vinden en dit voor te dragen.

Voor ons was het echte afscheid het moment dat mijn stiefmoeder vertrok uit het Hospice.

En op dat moment scheen een strakke straal zonlicht precies op de brandende kaars die speciaal voor haar brandde….. .

 

 

Zonnige groet,

Bart Froeling

 

p.s. Er zijn nog veel te weinig Hospices in Nederland waardoor het noodzaak is de kamer van de overledene binnen 1 dag leeg te maken zodat er weer iemand anders gebruik kan maken van deze buitengewone vorm van versterving.

Zoals aangegeven draaien Hospices grotendeels op vrijwilligers. Om ze een beetje te kunnen helpen doe ik hierbij de oproep om vriend van het Hospice te worden dmv een éénmalige of jaarlijkse bijdrage. Klik hiervoor op de link van De Duinsche Hoeve en je wordt direct naar de hiervoor bestemde pagina geleid.

Ik denk dat er veel meer Hospices zouden moeten zijn omdat het niet alleen menswaardig is, maar ook omdat het, als ik het goed begrijp, kostenbesparend is tov ziekenhuizen en verzorgingstehuizen. Met dank aan alle vrijwilligers.